|
|||||||||
 |
door Marc Buggenhoudt |
||||||||
De zangeres raakt bekend met haar tweede album ‘Letters from Sinners & Strangers’ uit 2007 eigenlijk haar derde als je ook haar allereerste album ‘Nowhere in No Time’ uit 2005 meerekent en wordt meteen door het americana publiek in het hart gesloten wegens haar opvallende melancholieke country stem. De chemie van haar bandleden met een prominente rol voor super gitarist Jerry Miller zorgt ervoor dat ook haar live concerten de moeite zijn en blijven. Dat heeft tot nu toe een aantal pareltjes opgeleverd als ‘Letters from Sinners & Strangers’(2007) , ‘Sea of Tears’(2009), ‘Queen of the Minor Key’(2011) en ‘Down Hearted Blues’ (2017). Inmiddels is Eilen Jewell toe aan haar 8ste studio album ‘Gypsy’ haar meest gevarieerde met op een na allemaal eigen songs waarvan enkele heel persoonlijke songs. Ook dat laatste album ‘Gypsy’ (2019) hoort in dit rijtje. De Eilen Jewell Band is sinds maart op wereldtour waarbij na Amerika, Europa wordt aangedaan met o.m. 5 Nederlandse shows waarvan de tweede vandaag plaats heeft bij Meneer Frits in Eindhoven. Eilen Jewell start met vier songs op rij uit haar nieuwe album ‘Gypsy’. Later zullen nog 6 andere songs van het 12 songs tellende album volgen. Dat laatste album staat centraal en is een eclectische mix van stijlen waarvan we meteen een staalkaart krijgen met de eerste vier songs. Van dromerige countryfolk “Gipsy” gaat het over bluesy americana “Hard Times” naar uptempo door CCR beïnvloede country-rock “Crawl”, naar de traag slepende desert country van “Miles To Go”. Mestergitarist Jerry Miller imponeert met bluesy - en andere twangy licks en leidt ongewild de aandacht af van de song en de lieflijke vocalen van Eilen. De eerste vier songs zijn een mix van americana, folk en country, daarna wordt meer de countrylijn gevolgd met uptempo countryfolk “Dusty Boxcar Wall” een cover van Eric Andersen, lekker meedeinende country met twang gitaar “Rain Roll In”, honky tonk “Heartache Boulevard”, traditionele ‘50/’60 country “These Blues” en verder met een Loretta Lynn cover “Deep As Your Pocket” en een cover van Idaho legende Pinto Bennett “You Cared Enough to Lie” als afsluiter van de eerste set. Miller’s inventieve gitaarspinsels zijn niets minder dan fenomenaal, onnavolgbaar en to the point. Hij maakt zodanig indruk dat hij willens nillens de volle aandacht trekt en Eilen of de song in de schaduw stelt. Drummer Jason Beek’s weinig subtiele houthakkersstijl kan mij minder bekoren. Gelukkig zorgt het strakke basspel van contrabassist Matt Murphy voor voldoende tegenwicht. In de tweede set krijgen we meer songs van bluesy makelij met voorop “High Shelf Booze” een jazzy drinking song uit haar allereerste album ‘Nowhere in No Time’ uit 2005. Hoewel de blues meer aan bod komt, zijn het toch andere meer persoonlijke songs waarin Jewell zich onderscheidt zoals de zwoele desolate pracht van een nummer als “Santa Fe”, haar smachtende vocalen bij “I Remember You” gelardeerd met bluesy gitaarriedels die afwisselend het tempo optrekken en vertragen met een geweldige solo van Miller, de donker melancholische trage blues “Working Hard For Your Love” met opnieuw een tempowisseling en de heerlijk indringende country smartlap “Witness”. Tussendoor mag Miller met een korte 50’s retro instrumental promotie maken Een wat aparte maar leuke song is de reguliere afsluiter “79 Cents (The Meow Song)” een meezinger met tongue-in-cheek humor die loondiscriminatie, seksisme en racisme (politici) in gelijke mate op de korrel neemt, een feministische protestsong met meezingbaar refrein geschreven met humor en nuancering. Haar meest intieme en persoonlijke nummer “Fear” heeft Jewell bewaard voor de toegift. Eilen legt uit: “Het gaat over mijn 5 jaar oud dochtertje Mabel. Ik had last van allerlei soorten fobieën, had een moeilijk eerste jaar na haar geboorte en ik schreef een song aan mezelf. Anderzijds is er ook heel wat om bang voor te zijn voornamelijk in de States. Ik heb er een soort van relatie mee opgebouwd door er een song over te schrijven. De geboorte van mijn dochter Mavis liet me kennismaken met een vorm van angst, die ik tot dan nog niet kende, de angst dat ik veel te verliezen had.” Ze verwoordt het treffend. Alleen solo met akoestische gitaar komt het echt binnen, mooi, mooi! Hoewel het optreden door zijn variatie gedragen door de intrinsieke kwaliteiten van Jewell’s zang en songs én Miller’s fenomenaal gitaarspel zeer onderhoudend is, sprankelt het niet echt vanavond. Wellicht is het intensief touren met net 5 concerten op rij waarvan 3 Spaanse concerten in het afgelopen weekend die daar maar beginnen om 23 u, er debet aan dat de groep niet echt fris voor de dag komt. Marc Buggenhoudt Foto Ronald Rietman Tour: Gypsy Set 1 1. Gypsy (Gypsy, 2019)
|
|||||||||
